Le Château Festival #4 Festival Chateau d'Oupeye - Oupeye (08-10-2022) reporter & photo credits: Freddie info club: Château d'Oupeye © Rootsville 2022

Vorig jaar was m'n compagnon de route hier nog prospectie komen doen en was er niets dan lof over de locatie van 'Le Château Festival' hier in het kasteel van Oupeye. Natuurlijk is de blues hier in het 'Château' niets nieuws voor Rootsville want er gaan hier ook met regelmaat blues concerten door en tekent onze collega Paul Jehasse altijd wel present. Diegene die hun schouders onder dit festival zetten zijn 'Lord Benardo' aka Fabian Bennardo en Gilles Drioxhe zoon van niemand minder dan Elmore D. Dit jaar werd ik getriggerd door een groep op de affiche van 'Blues au Château' en dat was niemand minder dan 'RedRed'. Reden dus om me richting Wallonië te begeven voor de editie van 2022 welke reeds de 4de editie is van dit nog jonge festival.

Wat meteen opvalt is de grote diversiteit aan muziek hier met liefst 7 bands op de affiche en de verwelkoming met spinner 'DJ Kris'. Met twee podia in en uit het kasteel zullen we zelfs niet al teveel tijd over hebben voor andere zaken zoals er zijn...drinken, drinken en drinken :-) Als 'MC's' van het gebeuren doen beiden, zowel Fabian als Gilles, dienst en laat me je vertellen dat ze het meer dan goed doen, een zorgvuldig geoliede machine. De locatie is alvast pico bello, net als vision and lights.

Rond de klok van 02.00PM is het aan 'The Megadance Show' om hier in de 'Castle Courtyard' te debatten te openen. Dit duo is afkomstig van Luik en brengt met banjo, drums en akoestische gitaar een soort van 'Techn-O'coustic' blues. Een opener om opgewekt van te worden. Bij ons in Vlaanderen kan je ze vergelijken met het 'John Henry Orchestra' alleen is de muziekkeuze bij dit duo meer alternatieve muziek.

Met nummers als het on bekende 'Freed from Desire' van Gala Rizzotto langsheen 'Taxi' tot en mt het Franse 'L'Attentat de Dana' het hoeft gezegd dat deze "The Megadance Show' er hier meteen de juiste sfeer in weten te brengen. Eindigen doen ze met een soort Klezer deuntje recht uit de Hongaarse poesta's.

Het hoeft gezegd dat de noemer 'Blues au Château' enkel als titel wordt gebruikt want het programma aflopende is er meer roots aanwezig dan blues. Hierna is het tijd om de Belgische formatie 'Rocket Ship' op ons los te laten en die blazen ons dan weer letterlijk van onze sokken. We vragen al geruime tijd om op onze blues festival eens terug een zydeco band te programmeren maar dit collectief brengt ons ska en rock steady en ja hoor, dit lusten we ook wel.

Helaas is er hier vandaag enkel de trombone van de blazers aanwezig maar die geeft dan wel de juiste sfeer weer. Don Dummond is in da house, zeker met de opener 'Bellevue'. Helaas voor mezelf wordt het daarna meer rocksteady dan ska maar toch goed genoeg om hier de eerste danspasjes te laten doorbreken. Naast een gitaar en bas is er ook voornamelijk de drummer die de vocals tot zich neemt.

Nummers als 'How Sweet It Is', 'Rocksteady Train' en 'Mr. President' doen me aan mezelf beloven om morgen de collectie van de Skatalites van onder het stof te halen. Aan die van 'Rocket Ship' geef ik de melding mee dat Luik niet zover van Vlaanderen is verwijdert.

Tijd om ons een eerste keer te begeven richting 'Castle Room' voor een eerste keer 'Sebi Lee'. Voor de bezoekers van Rock 'n Roll events is deze uit Brussel afkomstige wervelwind. Sebastien Meyer aka "Sebi Lee" draait ook al wat jaartjes mee in de rock 'n roll wereld en weet als geen ander hoe je een feestje op gang kan brengen.

Wat meteen opvalt is dat 'Sebi Lee' een horde fans met zich meekrijgt en dat maakt het allemaal des te aangenamer. Solo optreden is voor hem een tweede natuur en zo opnet hij ook met 'Gentle On My Mind' van country songwriter John Hartford uit 1967. Ook Sebi Lee's skills als boogie woogie killer komen hier uitgebreid aan bod. Sebi Lee staat hier op het programma voor twee afzonderlijke sets.

Terug naar de 'Castle Courtyard' voor een optreden van 'Le Piège'. Deze band heeft als roots Luik en lieten zich inspireren door de rock en punk uit de 70-ties en 80-ties. Een 6-koppige band met daarin 2 dames. Eentje aan de keys en beiden ook als backing vocals.

Tot hiertoe moet ik toegeven dat de nodige diversiteit aan muziekstijlen een fantastische ingeving is van zowel Fabian als Gilles, en ja hoor het hoeft niet altijd Chicago blues te zijn. Mijn kennis van de Franstalige nummers van deze uit Luik afkomstige band is dan ook beperkt te noemen, al konden we 'Le Responsable' tot vervelens toe al horen bij de soundcheck.

Met nummers als 'Balance' en Fantôme' hellen ze eerder richting punk dan rock maar in een meer geciviliseerde manier van brengen dan. Mij konden ze niet bekoren maar dit is volledig aan mij te danken want het Luikse publiek kon deze band best pruimen. Wanneer Fabian aka 'Lord Benardo' dan nog eens komt meeblazen op 'Le Responsable' is het hek hier dan ook meteen van de dam.

Met 'Draculaaa' gaan ze hier richting einde van hun inbreng maar dit was dan zonder het enthousiaste publiek gerekend. Bissers dan en jawel die kon ik dan wel meezingen met als eerste het rockabilly one-hit wonder van 'The Rock-A-Teens'...whoo hoo, whoo hoo hoo en als ultime bisser de monster hit van onze eigenste Plastic Bertrand, 'Ca Plane Pour Moi'.

Boven mocht dan 'Sébi Lee' een tweede keer opkomen maar wij malen ons klaar voor de band die ons deed beslissen naar deze 'Blues au Château' af te zakken en dat is niemand minder dan 'Red Red'. Een collectief rond de Amerikaan Tom Beardslee. Aan zijn zijde vinden we gitarist Steve Ceulemans en een ritme sectie dat bestaat uit drummer Pieter Vandergooten en bassist Chris Forget, maar het in het oog springend is zeker en vast de toevoeging van DJ Courtasock en zijn scrathin' grooves.

De klankkleur van Tom Beardslee is er eentje dat meteen de aandacht naar zich toe trekt. Wie zich afvraagt hoe DJ Courtasock zijn inbreng kan doen bij deze band krijgt meteen het antwoord met de nummers 'The Cuckoo' en nog meer met 'Alabama Kid'. Mijn compangon de route en ikzelf vielen al van in het begin voor deze band. You Hate it or You Love it, er is geen gulden middenweg. Ook Fabian is on the road gevallen voor deze band nu de rest van Wallonië nog.

Die overtuiging komt er al vlug want wanneer deze 'RedRed' hun versie ten gehore brengen van de traditional 'In The Pines' aka 'Where Did You Sleep Last Night' en gaat zo iedereen hier uit de bol. Zeker wanneer Steve Ceulemans en batteur Pieter Vandergooten hier om beurt een solo uit de mouw komen te schudden waarbij ze laten horen hoe maniakaal goed ze wel zijn. Een nummer dat bekendheid verwierf door 'Lead Belly' en waar ook Nirvana in 1993 voor viel. Een nummer ook dat afstamt van 1830, jawel u leest het goed. Hoe beter kan je blues vandaag de dag overbrengen naar de non-believers.

Het doel van Vic en mezelf was Françoise en Michel van 'DLB on Stage' te overtuigen en zeker na hun versie van 'Spoonful' van Howlin' Wolf uit 1960 waren we daar met succes in geslaagd. Wordt vervolgd! De Crossroads liggen vanavond hier in Oupeye.

Hierna moeten we terug naar de 'Castle Room' om de eerste keer naar 'Bacon Fat Louis' te gaan luisteren. Met hem krijgen invloeden van RL Burnside en John Lee Hooker of simpelweg country blues. Zijn band was volledig aan het doorbreken in Nederland toen Corona kwam toe te slaan. In 2021 bracht hij zijn album 'BFL#3' op de markt met een ruwe sound van rauwe harmonica en een cigar box.

Ook deze 'Bacon Fat Louis' mocht hier de 'Castle Room' twee afzonderlijke sets brengen en ook hij was vergezeld van die-hard fans. Die gingen uiteraard uit de bol wanneer songs als 'Won't Be Easy' en 'Let The Magic In' uit de boxen galmde. Het eerste uit zijn 'BFL#3' album. Het minst wat je kan stellen is dat de frontman een zeer excentriek persoon is wat dan weer vereenzelvigd wordt met hun nummer 'Trouble'. Verrassend is dan weer hun versie van Tante Tina haar 'Nutbush Citu Limits in een medley met 'Proud Mary'. Blues krijgen we ook met onder meer 'Dust My Broom' uit 1936 van de godfather van de blues Robert Johnson, een hit ook voor Elmore James.

Al voorlaatste band is er het Nederlandse trio 'Dry Riverbed Trio'. Een band die hier in België al lang is doorgebroken en bestaat uit de broers Ciggaar, Dusty (gitaar en zang) en Darryl (drums en zang) aangevuld met Ronald Tilgenkamp (contrabas en zang). In 2019 hebben ze hun album 'Chained and Bound' uitgebracht, een album welk meteen positief werd onthaald.

Dat ze hier in Oupeye ook al zijn doorgebroken was meteen duidelijk. Uiteraard hebben ook Dust, Darryl en Ronald al een ruime schare fans achter zich wat het des te makkelijk maakt. Met nummers als het op rock 'n roll gedragen 'Chained and Bound' wordt het zelfs moeilijk om niet te bewegen. Ambiance uiteraard ook met het western swing ding 'Let The Monkey Go', hee haw!. Ook Lightning Hopkins zijn 'Baby Please Don't Go' laat het hier swingen. All we need is 'One Bad Stud'!

Aan alles zit een begin en een einde en aan het einde van deze 'Le Château Festival' zijn we nu toe met de spetterende Franse 'The Spunyboys'. Ook zij zakken met regelmaat af richting onze contreien. Deze Spunyboys hadden in 1945 geboren kunnen zijn en een carrière in de jaren 60 kunnen hebben zonder dat iemand verrast werd. Maar in 2022, een groep die zo toegewijd is aan rockabilly, is het ongekend.

'The Spunyboys' werden gevormd in 2011. Rémi en Guillaume, broers in het burgerleven, bassist en zanger voor de eerste, drummer voor de tweede, toerden al samen sinds 2006. Eddie voegde zich vijf jaar later dus bij hen met zijn gitaar. En sindsdien toeren ze over de hele wereld. Het drietal is erin geslaagd om Rockabilly up-to-date te brengen, wat nog een uitdaging is.

Helaas begint het te zwaar te worden voor mij en ik hoor het sommigen al zeggen van je wordt ouder papa. Mijn besluit was er om de retour aan te vatten in de long way home. Toch blij dat ik van de diversiteit op deze 'Le Château Festival' heb kunnen genieten en dat er toch heel wat bezoekers zijn gevallen voor de speciale inbreng van 'RedRed'. Opmerkelijk is ook dat voor deze 4de editie van dit festival al heel wat Vlamingen en ook Nederlanders de taalgrens zijn overgestoken.

Zo was er vaandeldrager Peter Wetsels van 'Rolmo's Roots Rock' dat volgend jaar op 25 maart zal plaatsvinden met namen als...'Dry Riverbed Trio' en 'Sébi Lee' maar ook bands als 'Hi-Ballin' Daddies', 'Handkerchief' en met afsluiter 'Cat Lee King & His Cocks'. Uiteraard nog veel meer maar dat kan je lezen op Rolmo's Roots Rock XI. Korter bij datum is er 'DLB on Stage' (Mettet) met op 22 oktober het dubbel concert met 'Stef Paglia Trio' en de hotste band in onze bluesrock scène van het moment 'Thomas Frank Hopper'. 'Gevarenwinkel' die waren er ook en zelfs Connie 'Bonnie' tekende present ;-)